Vandaag even weer over tekenen.
Vorige maand liet ik gekleurde beestjes zien waarbij ik opmerkte dat ik ook zonder kleur teken. Dit zijn wat recente voorbeelden.
Ter ontspanning teken ik nu en dan, vrij gedachteloos, herhalende elementen. Als je er maar genoeg tekent ontstaat er vanzelf een ritme, een patroon. Je kunt er kleur aan toevoegen maar vaak vind ik het fijn om omdat juist niet te doen. 
Vanuit een soort honingraatpatroon ontstond dit wezen met de vele voeten.
Deze tekening doet me achteraf denken aan een van de beroemde liggende figuren van Henry Moore.
Niet met opzet gedaan maar die associatie kan ik nu niet meer wegdenken.
Pagina’s uit mijn schetsboek.
Van de rechterpagina zie je hieronder een vergroting. De rondjes stempelde ik met een stokje met oostindische inkt. De compositie staat me wel aan.
De tint van het papier heb ik met Photoshop aangepast.
Tot slot nog eentje met vlaggen en voeten. Voor mijn gevoel is dit een ijzeren wezen dat zich kan voortbewegen.
Pling! terwijl ik dit schrijf heb ik weer een associatie: de strandbeesten van Theo Jansen. Die bewegen echt.
