Eindelijk zou het weer eens gaan sneeuwen. Het begon pas aan het eind van de middag. Jammer dat het toen al donker was.
De volgende morgen bleek er maar een zuinig laagje te liggen. A pathetic excuse for snow, zoals de Engelsen zeggen.



De oude boom bij de vijver waar we ons eerste rondje lopen.


Koude voeten.
Ik heb zwartwit foto’s gemaakt omdat er zo weinig sneeuw is. Al die niet-witte plekken zien er in kleur wat viezig uit.


Dit was een gelukje, hij vloog net het beeld in.


Een uurtje later, onderweg in de auto. De telefoon tijdens het rijden voor het zijraam houden (zonder te kijken) en maar op die knop drukken.




Deze vurige kornoeljetakken moésten wel in kleur.