Opeens bestaat het landschap waarin ik loop vooral uit verticale lijnen. Tenminste, zo zie ik het.
Kijk maar, vooraan heb je de lange grassen, daarachter de opgaande stoppels en dan ook nog de bomenrij. Visueel is het een ritmische herhaling en dat maakt het voor mij zo fijn om naar te kijken.
Hier komt er nog een rij verticalen bij: de berkenstammen. Maar bij dit standpunt ervaar ik de verticale herhaling minder sterk. Komt dat door die scheve lijn die er vooraan dwars doorheen loopt?
Toch wordt het landschap ook nadrukkelijk doorsneden door horizontale lijnen: de kabels van de hoogspanningsmasten en natuurlijk de horizon. Eigenlijk is het dus een kruislingse herhaling.
Tegenwoordig probeer ik sumi-e te leren en het kan zijn dat ik daardoor steeds lijnen zie. Want ik ben nog maar in de fase van brush handling. Om controle te krijgen over het penseel oefen je vooral met het maken van lijnen.
