Lang geleden deed ik de lerarenopleiding beeldende vorming en tekenen. Daar was een enthousiaste docent die altijd verrassende praktijkopdrachten gaf. Doel: het verbeteren van je eigen tekenvaardigheden en het prikkelen van je verbeeldingskracht.
In december 1984 was een opdracht: teken Sinterklaas op de schommel. Gisteren op 5 december moest ik daar aan denken. Ik wist dat ik nog een paar schetsen had. Voordeel van zo nu en dan verhuizen; je weet precies wat je weggedaan hebt en nog beter wat je hebt bewaard.
Voor het tekenen komt heel wat kijken is de titel van een verzameling stencils (ja zolang is het geleden) van de docent Teun Velders over het tekenonderwijs.
Uit deze inleiding spreekt zijn visie en bevlogenheid. Erg sympathiek.
Die details, over het sprookje van Tolkien, wist ik niet meer. Ik ga het nog eens lezen.
Deze tekeningen maakte ik thuis ‘uit het hoofd’ maar ik zie nu het gezicht van Velders met baard in de Sint hierboven.
Kan me nog herinneren dat ik perse niet een traditionele statige Sinterklaas wilde tekenen. Aardig gelukt vind ik nu.
Maar wat ik moeilijk vond liet ik gewoon weg of verdoezelde het: handen.
