Er zijn 22 abstracte schilderijen van zeven Duitse kunstenaars in de ruimte voor kunst die ik bezoek.
Galerie RUIMTE P60 in Assen biedt enkele keren per jaar een nieuwe expositie met hedendaagse kunst. Het is dus in mijn woonplaats en toch vergeet ik vaak dat het er is. Terwijl de expositie elke keer zo verrassend is.
The Nature of Abstraction heet de huidige expositie.
Als je binnenkomt is dit schilderij van Max Frintrop het eerste dat je ziet. Goed idee om het juist daar te op hangen want wat indrukwekkend.
Er zijn geen titelkaartjes, alleen een piepklein nummertje onder elk schilderij . Niets leidt dus af van het kijken en daar hou ik van.
De expositielijst neem ik wel mee zodat ik nu de juiste naam bij elk werk kan noemen.
P60 is een ruimte die aandoet als een museum, elk werk komt hier volledig to zijn recht.
Deze van Ina Gerken wil ik het liefst mee naar huis nemen.
Het grote schilderij links doet me weinig maar de twee kleine juist wel.
Charlie I en Charlie II zijn van Sabine Tress. Die mogen ook mee met mij, passen tenminste in de auto.
In zijn geheel raakt dit werk bij mij geen snaar, daarvoor is het too much en dus weinig zeggend. Maar deel je het in stukken dan wordt het een ander verhaal.
Kijk zo. Ik zou dan nummer 3 en misschien ook 2 aan de wand hangen. 1 en 4 mogen in stock.
Of gaat dit soms te ver, snijden in andermans schilderij?
Kan best toch, het is immers niet echt en het zegt wel veel over hoe ik kijk.
Van dit werk – van Becker Schmitz? – vind ik vooral de materiaalkeuze opvallend. Voor het merendeel is het matte verf, behalve de lichtroze delen, die zijn in super hoogglans en daardoor gaat dit schilderij leven. Daar zie je op deze foto natuurlijk niks van. Dat bewijst nog maar eens weer dat je kunst echt in het echt moet zien.
Het schilderij rechts: fantastisch expressief. Ik kan niet meer vinden wie het heeft gemaakt helaas.
Tot slot, de zwierige werken zijn van Laura Aberham
In P60 start eind november een nieuwe groepsexpositie, dan ga ik weer.
