Meestal zie ik dit object niet eens, toch is het altijd in de buurt.
Lang geleden ontstond het uit een opdracht.
Maak een holle vorm van klei die helemaal gesloten is. Gebruik geen gereedschap, alleen je handen.
Nou, aangezien ik nog nooit iets van klei had gemaakt werd het een ontdekking van het materiaal. En van de (on)mogelijkheden.
Na vele instortingen en opnieuw beginnen was het dan toch gelukt: een stevige holle vorm die stond als een huis. Nu kon hij de oven in.
Maar eerst nog een paar luchtgaatjes in de onderkant, om barsten te voorkomen.
Ik weet nog hoe verrast ik was toen ik hem uit de oven haalde. Naast het technische succes was het ook best een goed object geworden.
Interessante vorm die er steeds anders uitziet als je hem draait.
Hij is als abstracte vorm gemaakt maar als je wil kan je er iets in zien.
Dit object is al ruim veertig jaar in mijn huis.
Soms staat ie een tijdje in de kast. Tot ik hem op een dag tegenkom en weer verrast ben. Dan pak ik hem op – ligt ook zo fijn in de hand – en mag hij weer een poosje in het zicht staan. Op de vensterbank of fungeren als boekensteun.
Vandaag is zo’n dag en ik bedenk dat ik dit object nog nooit heb gefotografeerd. Dat wordt wel eens tijd. Als ik het nu een keer kapot laat vallen heb ik tenminste de foto’s nog ;)
