Afgelopen maandag ging ik voor niks naar het Drents Museum. Nee, ik ging niet tevergeefs maar echt voor noppes. In de zomervakantie was de toegang op maandagen gratis voor inwoners van Assen. Die tip kreeg ik nog net op tijd.
Ik verheugde me er op, alleen al door de ruimtes van dit museum lopen is fijn.
Het is een bijzonder gebouw want het heeft twee gezichten. Er is een nieuw gedeelte met een strakke architectuur en er is het oude deel met veel prachtige details.
Kortom genieten om hier te lopen.
Behalve voor het gebouw was ik hier ook voor de tentoonstelling Unlimited, meer dan 50 zelfportretten uit de vaste collectie van het museum. Ik maakte er foto’s van. Hieronder zie je er 14.
Als ik er een mee naar huis zou mogen nemen zou ik dit zelfportret kiezen van Theo L’Herminez. Prachtige lijnen, mooi van compositie en kleur.
Een van de meer bizarre zelfportretten vind ik deze van Deborah Poynton.
De samensteller van deze tentoonstelling is kunstenaar Sam Drukker. Je ziet hier zijn eigen eigen zelfportret op een wand in het restaurant.
Ik was ook benieuwd naar De Man In De Spiegel, zijn 100 zelfportretten maar die expo was helaas al weer afgelopen.
De hoofdtentoonstelling over de geschiedenis en cultuur van Armenië vond ik niet zo interessant. Ik liep er snel doorheen maar in het voorbijgaan trof mij dit dit minigansje in een vitrine. Het is niet hoger dan drie centimeter en is vierduizend jaar oud!
Tot slot een toelichting bij deze foto.
Het museum kocht onlangs een pentekening aan van Jozef Israëls, op de foto in de kleine lijst rechts. Het blijkt een voorstudie te zijn voor het grote schilderij van Israëls, De Drentse Madonna, dat al een paar jaar in het bezit is van het Drents Museum.
