Deze Peugeot 306 is niet uitzonderlijk mooi maar wel bijzonder want dit is mijn eerste auto. Vijftien jaar heb ik erin gereden.
Ik heb er veel plezier van gehad maar hij liet mij steeds vaker in de steek. Mijn ANWB-lidmaatschap kwam de laatste tijd goed van pas zal ik maar zeggen. Wat ben ik de wegenwacht vaak dankbaar geweest.
Na zo’n 350K kilometers mag deze blauwe leeuw uit 1999 naar de sloop en dat doet echt een beetje zeer.
Wat je vastlegt is nooit echt helemaal weg.
Deze foto’s maakte ik op de allerlaatste avond.
Aan allerlei kleine mankementen was ik allang gewend. Zo lang ik maar van A naar B kon was ik blij. Dat sommige dingen het niet meer deden was wat behelpen, ik noem er een paar.
De achterruitverwarming deed het niet meer. In de winter was dat soms lastig. Gelukkig zijn de winters steeds zachter de laatste jaren. De zomers daarentegen steeds warmer, met een kapotte airco ging ik soms met een 40+ binnentemperatuur op pad. De hond zou dat waarschijnlijk niet overleven dus bleef die dan thuis. Airco repareren vond ik een te grote investering voor zo’n oude auto.
Noodzakelijke dingen liet ik herstellen/vervangen zodat hij elk jaar weer door de APK kwam. Aan de rest kon ik wel wennen. Zoals dat de achterruitenwisser ermee stopte. Heb ik er maar afgehaald. Het achterbanklampje brandde continue ook al was de achterbank leeg. Ook het airbaglampje was altijd oranje terwijl er met de airbags niets mis was.
De verwarming werkte niet goed. In de winter was het aan (bloedheet) of uit (ijskoud).
Sinds het startslot was vervangen had ik twee sleutels: een om te starten en de ander om de deur te openen.
Vorig jaar brak die portiersleutel af in het slot (want de automatische vergrendeling was al jaren stuk) en sindsdien kon ik alle deuren alleen nog openen met de reservesleutel aan de bijrijderskant.
Al deze dingen vond ik luxeproblemen.
Het Peugeot logo op de achterkant was er af gejat. Vond ik best erg, maar is het belangrijk? Nou nee, alleen een haveloos gezicht.
De binnenkant van de motorkap.
Sinds jaar en dag hing dit aan binnenspiegel. Een schroef van mijn oude opoefiets en een Deens muntje.
Ondanks de ouderdom en het feit dat hij niet vaak gewassen werd glimt hij mooi in de avondzon.
Een paar souvenirs heb ik bewaard. Het leeuwtje was dan weg maar de 306 zat nog wel op de achterkant. Voor de letterbak.
De eerste jaren rookte ik nog en ja, ook in de auto. Kan het me niet meer voorstellen.
De aansteker heb ik bewaard. Aandenken aan een tijd die nooit meer terug komt.
Ik ga deze auto missen. De comfortabele stoelen, de goede wegligging, fijne vering, grote kofferbak. Wat ik allemaal heb vervoerd met deze auto, bedden, stoelen, tafels, deuren. Dat gaat me met de nieuwe auto bij lange na niet niet lukken. Daar staat tegenover dat alles het doet en dat is ook wel eens fijn.
