Dit jaar vindt Kunst aan de Vaart plaats in het warme weekend van 9 en 10 september. Ondanks de temperatuur zijn er veel kunstliefhebbers en huizenkijkers op pad gegaan.
Zaterdag 9 september: Expo Vanderveen en Vaart NZ
Zelf start ik op zaterdagmiddag met de expositie van 10 net afgestudeerde kunstenaars in de galerie van het Drents Schildersgenootschap bij Vanderveen. Van het werk dat me aanspreekt maak ik deze foto’s.
Petra van der Wel
Lourens Stuurman
Christy Groen
De kunstenaars die in Vanderveen hangen worden helaas niet bij naam genoemd op de site en in de catalogus. Daardoor kan ik de maker van dit lampachtige object niet meer achterhalen.
Dit is de plattegrond. Van wie ik het werk wil zien heb ik de naam omcirkeld.
Dit jaar doen er aan de Noordzijde van de Vaart maar een paar huizen mee.
Na Vanderveen zie ik op Vaart NZ 34 het werk van Arjo Passchier.
Het werk van Passchier is een geweldige combinatie met deze woning, alsof ze voor elkaar gemaakt zijn.
Zondag 10 september: Vaart ZZ
Zondagmiddag ‘doe’ ik de Zuidzijde, als eerste loop ik binnen op nummer 1c.
Waar ik portretten en vallende mensen zie van Anita Kuhl.
Op 1c zie ik ook de fijne pentekeningen van Peter van der Weij.
Deze kunstenaar heeft gevoel voor humor én kan schrijven. Lees maar hoe hij zelf Kunst aan de Vaart heeft beleefd.
Dit is het uitzicht vanuit de voormalige droogtoren van de brandweer in Assen.
In de toren werden vroeger de brandslangen te drogen gehangen.
Nu hangt er in de toren een metershoog werk van Guus Slauerhoff. Hierin staan de invloeden van oorlog en geweld centraal.
Door naar nummer 51.
Links zie je natuurwerken van Flos Pol, rechts een werk van Raymond Bakker.
Flos Pol
In de gymzaal van de Abussonhal hangt een fotoserie van Henrieke Snijder. In opdracht van Kunst aan de Vaart maakte zij foto’s van huizen en bewoners langs de Vaart. Naar mijn idee is dit documentair werk, geen beeldende kunst.
Op weg naar de uitgang maak ik een foto van de vloer. Elk jaar zie ik interessante details op de route die niet bij de KadV horen. Dit jaar zijn dat ondermeer de gymzaallijnen.
In de voormalige sigarenwinkel op 111 is het heerlijk koel. Hier zijn de assemblages van Marijke Leertouwer tentoongesteld. Haar objecten zijn gecomponeerd met gevonden materialen die al een leven achter de rug hebben.
Op nummer 119 zie ik het werk van ruimtelijk vormgever/kunstenaar Anne Varekamp.
Zij toont elementen uit haar project De stenen van mijn vader: persoonlijke flarden/herinneringen, die mij als buitenstaander niet veel doen. De cleane stijl van haar presentatie vind ik erg mooi.
Wat mee naar huis had gemogen
Elke keer als ik een tentoonstelling bezoek heb ik een favoriet die ik graag mee naar huis had willen nemen. Bij Kunst aan de Vaart 2023 is het topstuk voor mij Het meisje met de kip.
Dit schilderijtje is hooguit 10×10 cm en het hangt in de gang van een woning aan de zuidzijde. Ik denk dat het daar altijd hangt omdat het privébezit is. Weer raakt het me, net als vorig jaar.
