Het cassettebandje is bezig met een comeback. Dat lees ik tenminste in de krant.
Sommige jonge artiesten snappen deze trend en brengen hun muziek ook op tape uit.
Zelf heb ik in de jaren 70 en 80 heel wat mixtapes opgenomen. Een paar jaar geleden was ik cd’s en cassettebandjes aan het opruimen. Ik kwam toen alles weer tegen en daar maakte ik een stukje over. Vandaag mag het in de herhaling. Het heet Kiezen.
In de opruimweek kom ik de dozen met cd’s en cassettebandjes tegen.
Bij de laatste verhuizing (2014) had ik veel cd’s weggedaan omdat ik ze allang niet meer luisterde. Van een kleine 500 kon ik blijkbaar geen afstand doen. Hier zie je een deel. Nu vind ik zelfs dat teveel om te bewaren.
Ook nu hanteer ik de Aarsman methode. Dé tip voor iedereen die het moeilijk vindt om spullen weg te doen. Maak er foto’s van. Het idee dat je hetgeen je ooit bezat nog kunt bekijken maakt het echt makkelijker.
Zes grote vierkante dozen met cd’s had ik en dit blijft er van over. Zij mogen nog een poosje blijven. In elk geval tot de volgende opruimronde :-)
Emotionele waarde hebben ze. Bijvoorbeeld omdat ze met veel zorg zijn samengesteld.
Zoals die met alle versies van Summertime. En de unieke kerstcd’s die ik elk jaar maakte. En die met songs van het jaar. Et cetera.
Intussen maak ik mezelf wijs dat ik in Spotify afspeellijsten ga maken van dierbare cd’s.
En dan is er nog een kleine verzameling cassettebandjes, stuk of 20. Waaronder deze die ik in 1975 thuis stiekum opnam onder het eten. Die mag natuurlijk nooit weg!
En deze mixtapes, gekregen of zelf gemaakt en eindeloos afgespeeld.
Deze tien mogen blijven blijven en ja, ook weer dat Spotify-voornemen.
Wishful thinking noemen ze dat.
Ella wilde wel even plaats nemen op de twee overgebleven dozen.
