Toen ik twee weken geleden het stukje maakte over de perfecte veer liet ik een tekening zien waar ook vreemde beestjes op staan. Terwijl ze niets met die veer te maken hebben.



Kijk deze tekening was dat.
Vandaag wijd ik een stukje aan die merkwaardige beestjes die per ongeluk, al tekenend, zijn ontstaan.


Op 1 juni begon ik in een nieuw schetsboek met deze tekening.
Het is een patroon van lagen die door lijnen met elkaar zijn verbonden.



In deze trant ging ik verder.




Bij deze dame gebruik ik het patroon als achtergrond.



Achter deze enthousiaste jongeman zijn het losse vormen.



De vormen worden torens met antennes.







Hier staan de vormen uitgestald op zwarte sokkeltjes.



En dan zie ik mezelf ineens pootjes tekenen.



En voelsprieten.



En ogen, en ook een soort snavels en kleine zwarte staartjes.



De afgelopen weken teken ik ook andere dingen maar die beestjes duiken steeds weer op.



Beestjes tekenen blijkt nu eenmaal heel ontspannend te zijn.

Deze zomer maak ik ook dit. Abstracte inkttekeningen. Misschien een onderwerp voor een andere keer.