Langs het water staan enkele houten steigers.
Op één steiger laat iemand sporen na.
Anoniem. Want ik heb hem/haar nog nooit op heterdaad betrapt.
Zo’n steiger zier er dus zo uit.
Je ziet dat de planken goed vastzitten met stevige bouten.
Op één zo’n steiger is een aantal bouten voorzien van een extra kapje.
Van kroonkurken, kijk maar.
Elke keer als ik er langs kom zijn er een paar bij gekomen.
En elke keer denk ik, volgende keer foto’s maken.
Laatst heb ik dat dan maar eens gedaan.
En toen?
Fröbelen met kroonkurken.
Net als die persoon die ze, onder het genot van steeds weer een ander biertje, op de steiger vastmaakte.
