In Verbinding kwam het al even aan de orde, Kunst aan de Vaart. Werk van zestig kunstenaars, te zien in veertig panden aan de Vaart in Assen.
Dat is veel hoor. Stel nu dat elke kunstenaar tien werken tentoonstelt. Dat betekent dus 600 keer iets nieuws tot je nemen, op je in laten werken, verwerken.
Ik doe het zo.
Van tevoren lees ik niks in de catalogus over de kunstenaars en hun werk. In tegenstelling tot wat de organisatie van KadV aanraadt omdat je dan gericht kunt kiezen wat je wil zien. Ik vind het juist prettig om helemaal blanco ergens binnen te lopen en te ervaren of wat daar te zien is me op welke manier dan ook wat doet. Als ik daarna meer wil weten kan ik altijd nog gaan lezen.
Bootje in de Vaart van Aebele Trijsburg
Zo’n twee uur was ik op pad, dat is blijkbaar mijn spanningsboog voor kunst kijken.
Wat me opviel, daar maakte ik foto’s van. Soms in het voorbijgaan.
Bij twee kunstenaars, ik schat de oudste en de jongste deelnemer, bleef ik langer. Ik bewaar ze voor het eind.
Op sommige plekken was ik snel klaar.
Deze beeldjes van Heleen Kater bijvoorbeeld zijn mooi gemaakt, maar raken bij mij geen snaar.
In hetzelfde huis hing ook werk van fotograaf Frank Nuiver. Goede zwartwit portretten.
Toch mist er iets, want ik zie vooral de vastgelegde werkelijkheid, niet zozeer diepgang en emotie.
De betonnen olifanten van Dimitri Germain waren een verrassing.
Het werk van Guust Persoon is cool.
Net als zijn visitekaartje.
Wat ik me bleef afvragen, is Persoon zijn echte naam…
Dit vind ik echt een wow werk.
Vorm, kleur, ritme en het hing op een geweldige plek in prachtig licht.
De kunstenaar, ‘ik maak installaties’ was heel aardig en ging meteen vertellen wat het voorstelt maar dat vind ik nu juist niet zo relevant. Veel mensen willen dat wel graag horen weet ik, en daar speelde zij handig op in. De website van Gejan Stol moet trouwens wel heel nodig in de revisie.
Over plekken gesproken.
Net als vorig jaar maakte ik foto’s van details in en om de huizen.
Architectuur.
Mooie combinatie van materialen. IJzer, steen, hout, glas.
Mozaïekjes gemaakt, kon het niet laten.
Onaf en provisorisch.
Visueel meestal interessanter dan perfect afgewerkt.
Slijtage, ook altijd mooi.
Al vaak langs deze plek gekomen maar nu zag ik voor het eerst de prachtige gevel.
Maskers van Hans Bouma.
Hans Bouma is volgens mij verreweg de jongste kunstenaar van KadV 2018.
‘We zijn wel eens bezig geweest met een website, iets met wix’.
Hij staat ook niet eens in de catalogus. Want er viel een deelnemer uit en op het laatste moment kon hij die plek innemen.
Wat ik zo verrassend vind in zijn werk: het contrast tussen het natuurlijke hout en de technische elementen zoals computerchips en metalen radertjes. Precies dat boeit hem momenteel ook, vertelde hij. De maskers zijn van een tijdje geleden.
Bouma had geen visitekaartje en ook niet nagedacht over verkoopprijzen.
Ik had wel zo’n beest mee naar huis willen nemen.
Het werk van de waarschijnlijk oudste deelnemer sprak me net zo aan.
De lijnen, kleuren, het grafische, de presentatie, alles.
In de KadV catalogus is een spread gewijd aan Fons van Hamersveld. En terecht. Met overigens een prachtige foto van Conny Kitschmann.
In 1987 fotografeerde hij het landschap van Oost-Groningen en maakte er zeefdrukken van. Dit jaar heeft hij dit werk gedigitaliseerd en opnieuw geprint. Om het intiemer te maken voor de kijker bouwde hij er een speciaal kabinet voor.
Gefotografeerd schroot waar typogafie in is verwerkt.
Negen appels, zwevend boven een tafel tentoongesteld. Thema: vergankelijkheid.
Ook dit jaar heb ik weer heel veel kunst niet gezien.
In veel huizen niet geweest.
Het zij zo.