Als ik thuis kom ga ik de bloemen fotograferen die ik net heb geplukt. Ze zijn wat vreemd. De oranje bloemblaadjes ontspruiten uit ruige bolletjes die op een harige steel staan. Het heet Oranje havikskruid en is volgens florakompas te vinden op grazige plekken.
De foto’s bewerk en bewaar ik, misschien kan ik ze nog eens gebruiken.
Daarna open ik de krant en ik schrik. A.L. Snijders is plotseling overleden. Terwijl hij een stukje aan het schrijven was kreeg hij een hartstilstand. Ik lees het postuum in de krant en bekijk het portret. Wat heb ik genoten van zijn zkv’s zeer korte verhalen. Via Snijders uitgever AFdH ontving ik elke zondag een nieuw zkv in de mail. Altijd weer een fijne verrassing.
In 2018 maakte Fokke Obbema een interview met de schrijver waarin A.L. het onder andere heeft over zijn liefde voor het onbenullige. In een ander interview lees ik dat hij gehecht is aan zijn zkv Ukiyo-e. Hij zegt: ‘Het Japanse begrip Ukiyo-e betekent zoiets als het voortvlieden van de werkelijkheid. Jij bent er eventjes in en dan verdwijn je weer. Dat is helemaal wie ik ben.’
Deze schrijver is er nu niet meer en ik zou het er graag over hebben in dit blog. Maar mijn uitgangspunt is immers dat het hier over beeld gaat en dat heb ik niet bij dit onderwerp.
Dan denk ik aan de bloem die ik net heb gefotografeerd en ineens zie ik de link. Kijk maar eens goed naar deze foto van A.L.Snijders en naar het ruige oranje havikskruid.
Het portret van A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Cornelis Müller) op Wikipedia is gemaakt door Michiel Hendrickz.
